tijdsbeleving

Tijd is maar een simpel woord voor het complexe bestaan, want als wij ons gaan afvragen wat nou tijd is krijg je zoveel verschillende antwoorden. Tijd heeft vele betekenissen.

"in den beginne schiep God de hemel en de Aarde"
Wat betekent dit? Was dit het werkelijke begin, of een begin van een ontstaan?
In onze belevenis moet alles een oorzaak hebben, dus als God den beginne schiep, had daarvoor ook iets afgespeeld moeten hebben.

De wetenschap heeft een ding gemeen met de bijbel. Beide hebben ze een idee van dat het zijnde ooit is ontstaan. Hier was de Big bang theorie die alles creëerde.
Maar wat was er daarvoor? Was er helemaal geen ruimte?
Als ik hier over nadenk breek ik me nek, ik zou het echt niet weten en er is zoveel op te verzinnen.

Het concept van tijd roept veel vragen op. De mens meet tijd op doormiddel van de zon, de maan, seizoenen etc. Tijd kun je ook zien op een kalender, hier zijn drie types van: de zonnekalender, de maankalender en lunisolaire kalender.

Het 60 minuut durende uur is afkomstig van de Sumerianen.Zij kozen
dan als basiseenheid voor het uur 60, daar dit getal deelbaar is door 2, 3,
4, 5, 6,10, 12, 15, 20 en 30.
Hoe kwamen er eigenlijk op om met uren, minuten en seconde te gaan werken? Volgens mij hebben mensen zoveel behoefte een "structuur" dat zij deze tot in detail hebben bedacht over de tijd.

“Tijd is een rivier, een niet te stuiten stroming
van al het geschapene. Het ene is niet eerder zichtbaar dan op het moment
dat het snel voorbij wordt gesleurd en het andere komt eraan drijven om
op zijn beurt weer te worden weggeveegd”. Marcus Aurelius.
Het gaat hier over dat iets wat beweegt uiteindelijk overschreden wordt. Alles komt aan een einde, en zal vervangen worden.

In de Afrikaanse cultuur is de tijd juist organisch en meer gericht op ervaringen. tijd is de voortgang van de verandering van de situatie.
Ik vind dit een interessante benadering. Ook klinkt het voor mij wat logischer, het gaat er om waarmee je bezig ben. In tegenstelling tot onze benadering, wij moet onze situaties plannen met de tijd, terwijl bij de Afrikaanse cultuur de situatie de tijd is.

Binnen de metafysica van de tijd wordt nderscheid gemaakt tussen het ‘Presentisme’, het ‘Possibilisme’ en ‘Eternalisme’.
Volgens het presentisme bestaat enkel het heden. Het verleden is geweest, maar is niet meer, en de toekomst zal komen maar is nog niet. Het heden en dus al het bestaande verandert continu volgens het presentisme.
Dit klinkt als het meest logische, wat gebeurt is, is gebeurt. Het is weg, netzoals Marcus Aurelius dit omschreef, de heden overschrijdt de verleden.

In het possibilisme is naast het heden ook het verleden werkelijkheid. De toekomst bestaat hier in niet. Het gaat vooral over de belevenis die wij als mens hebben. We kunnen niks over de toekomst zeggen, maar over het verleden weten we alles te zeggen.

Eternalisme stelt feitelijk dat alles altijd is, en ontkent daarmee het passeren.
Hier zit er geen verschil tussen het verleden, heden en toekomst. Voor mij klinkt dit absoluut niet reëel. Omdat er een constante verandering is in de heden en toekomst, het verleden wordt daar onder verzwolgen.

De relativiteitstheorie kent geen absolute, universele waarde toe aan het huidige moment. Net zoals bij het Eternalisme. Het verleden en toekomst zouden dan tegelijk gebeuren in verschillende dimensies.